Afgelopen zaterdag had ik een rondje van 20 km hardlopen in de planning. Zaterdagochtend, half acht, regen, veel wind. En rond de 14 km dacht ik: dit is afzien! Maar… ík wilde dit, ik ben zo’n gekkie, ik had de keuze.
En tegelijk bedacht ik:

mensen met kanker hébben geen keuze. Het overkwam hen. Pijn, verdriet en angst, van kuur naar kuur.

Dát is afzien! Al die ouders, kinderen, echtgenote(n)(s), die bezorgde verzorgers zijn geworden: dát is afzien!
Ik heb het meerdere keren van dichtbij meegemaakt.

Ik heb de keuze gemaakt om mee te hardlopen van Parijs naar Rotterdam. De doelen van de Roparun helpen kankerpatiënten en hun geliefden het ondragelijke wat dragelijker te maken. Steun je mee? Doneer, koop kaarten, gaaf t-shirt of een toffe trui: de keuze is aan jou!